Wat zou er gebeuren wanneer je jezelf oefent in het oordeelloos kijken en -luisteren? Wat zou er gebeuren wanneer je niet altijd (direct) oordeelt over wat er om je heen gebeurt, over wat je hoort en wat je ziet? Onverschillig? Of eigen-wijs?
Heb je je weleens afgevraagd of jouw oordeel er wel altijd toe doet? Dat klinkt wellicht onaardig, maar… Wat maakt dat jij vindt dat je altijd, overal direct iets van moet vinden? Is dat namelijk écht belangrijk? Of is dat je ego die dénkt dat dat echt belangrijk is?
Wanneer je jezelf traint in oordeelloos kijken en oordeelloos luisteren zal je zien dat er verstilling optreedt. Er komt ruimte om te voelen of dit bij jou hoort, of dat het bij de ander mag blijven. Of je er iets mee moet, of dat je het kunt laten.
Ga eens na wat er gebeurt wanneer iedereen altijd en schaamteloos en overmoedig ergens iets van vindt… Denk je niet dat dat zorgt voor reacties gebaseerd op vooroordelen? Gebaseerd op volg-gedrag? Gebaseerd op wat ‘normaal’ gevonden wordt? Gebaseerd op het algemeen geldende idee van wat maatschappelijk verantwoord -en gewenst is?
Wat gebeurt er wanneer je niet direct met je oordeel, je mening klaarstaat? Negen van de 10 keer hoef je namelijk echt niet direct te reageren. Sterker nog; in meer dan de helft van de gevallen, hoef je er überhaupt niets mee! Probeer het eens … oordeelloos leven.
En voor de duidelijkheid: er is niets mis met het hebben van een mening. Je mag écht wel ergens iets van vinden. Graag! Maar laat het jouw mening zijn, gebaseerd op jouw eigen-wijsheid en niet een spinsel van wat je denkt dat er van jou verwacht wordt. Stap terug, neem tijd om te voelen, blijf bij jeZELF.
Comments